یکی از مهمترین اهدافی که باعث شد شهید نواب صفوی جمعیت فدائیان اسلام را تشکیل دهد، احیای امر به معروف و نهی از منکر بود.
اعضای فدائیان اسلام هم عهد شده بودند که وقت اذان هر جا که هستند بایستند و با صدای بلند اذان بگویند. این کار، آن هم در دهه سی شمسی اقدامی شجاعانه و تاثیرگذار بود؛ زیرا جامعه از زمامداران گرفته تا مردم، دچار خودباختگی فرهنگی و دینی شده بودند شاید در شرایط حاکمیت دینی هم بسیاری خجالت بکشند در خیابان اذان بگویند، اما فدائیان اسلام حتی از رفتار اهانت آمیز برخی رهگذاران نیز پروایی نداشتند و با صدایی رسا اذان می گفتند.
اذان گفتن علنی در معابر دست کم سه فایده داشت. اول اینکه برای اهل نماز یادآوری وقت عبادت بود. دوم آنکه باعث می شد افراد سست ایمان بر اظهار دین و عقیده قدرت و جرات پیدا کنند. سوم اینکه موجب می شد اهل گناه و معصیت در آن لحظات دست از رفتار شرم آور خود بکشند و به گوشه دنجی بروند.
شهید نواب صفوی به نماز عشق می ورزید و این نگه را به همه یارانش منتقل کرده بود. او نغمه دلنواز اذان را مقدمه ای برای بیداری فطرت ها و انس با خالق یکتا می دانست.

قصه عاشقان_دعوت به نماز در سیره شهیدان_ص۷۴