“تمام نمازهای مرا که در طول عمر خوانده ام به نیابت از من دوباره بخوانید .”
وقتی که این وصیت شگفت آور، آن هم از عالم بزرگوار سید مرتضی سید علم الهدی شنیده شد، همه ی نزدیکان و دوستان تعجب کردند. یکی از نزدیکان با شگفتی پرسید : شما که اهمیت زیادی به نماز می دادید و همیشه پیش از فرارسیدن وقت نماز وضو گرفته و بر روی سجاده می نشستید تا وقت نماز فرارسد، حال چه شد که این گونه وصیت می کنید؟!
سید مرتضی فرمود: “آری من علاقه مند به نماز بودم و از آن لذت فراوان و فوق العاده می بردم و تصور من این است که شاید نمازهای من صد در صد خالص برای خدا انجام نگرفته بلکه لذت روحی و معنوی خودم نیز در آنها تأثیر داشته است.
پس نمازهایم را به نیابت از من قضا کنید چون اگر یک درصد از نمازهایم هم برای خاطر غیر خدا انجام گرفته باشد، شایسته درگاه الهی نیست.”

گلچین کتاب مجموعه داستان نماز ابرار_ محمد صحتی سردرودی_ صفحه ۱۸